******

Արցունքներիս համար` տանջված ու թախծոտ, որ տվել ես ինձ,

Եվ շրթունքներդ իմ շրթունքներին հպելու համար,

Թեկուզ աչքերիդ համար այն` թախծոտ, որ նայել են ինձ,

Երկինքներ,- լսում ես,- Թեկուզ ամպամած տեսնելու համար.

-Շնորհակալ եմ քեզ…

Բառերիդ համար այս. «Վախենում եմ, որ էլ չենք հանդիպի»,

Թեկուզ ողջ կյանքում ինձ մի ակնթարթ հիշելու համար,

Եվ ամենի համար, եվ ամենի համար, որ տվել ես ինձ,

Մութ արշալույսներ, գորշ մայրամուտներ ապրելու համար.

-Շնորհակալ եմ քեզ…

Հեղինակ ՝ ՀԱՅԿ ՄԿՐՏՉՅԱՆ