Մթնշաղային ժամերին

Մթնշաղային ժամերին, երբ ես,

Ընկնում եմ, հոգնած օրերից ունայն,

Հայտնվում ես դու նուրբ ու լուսերես

Ու հետըս նստում քնքշությամբ անձայն —

Եվ փայփայում ես, օրորում ես քո

Անխոս գգվանքով ամեն երեկո...

Ընդունում եմ քո համբույրը նրբին,

Ուրվականային փայփայանքըդ ես,

Երբ լույս է և մութ-մթնշաղ, երբ իմ

Ցնորքը հիվանդ հնազանդ է քեզ.

Ու քեզ հետ նստած, գիտեմ,— դու չես այն,

Ըստվերդ է միայն, ըստվերդ է միայն....