Դու մոլորված մի առու,
Չեմ էլ հիշում,թե ինչպես
ՈՒ երբ գտանք իրարու:
Հազար քարեր փշրելով
Ճանապարհին մեր հեռու`
Փշրվեցինք քարերին
ՈՒ փշրեցինք իրարու:
Ծովին հասանք ու գտանք
Ինչ որ բախտն էր մեզ տալու,
Բայց չիմացանք,որ արդեն
Կորցրել ենք իրարու:
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
-
Ես ամբողջ ճամփին միտք էի անում. Ի՞նչ պիտի ասեմ իմ մորը բարի, Ա՜խ , չէ՞ որ նրան՝ իմ հարազատին, Չեմ տեսել արդեն ես քանի տարի։ ...
-
Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի, Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսա... -
Հեռանայի, հեռանայի, Մոռանալով մոռանայի, Չհիշեի քեզ: Ծովն ընկնեի խելքիս ձեռից, Ակունքներից և ափերից Փախած գետի պես: Եվ ջրերում դառ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий