ուղիղ ժամը տասներկուսին
1973-74-ի
կեսգիշերին
Լոս Անջելեսում
սկսեց անձրև գալ
արմավենու տերևների վրա
իմ պատուհանից այնկողմ
ազդանշանները և լույսերը
սլանում էին քաղաքով
և աղմկում
1973-74-ի
կեսգիշերին
Լոս Անջելեսում
սկսեց անձրև գալ
արմավենու տերևների վրա
իմ պատուհանից այնկողմ
ազդանշանները և լույսերը
սլանում էին քաղաքով
և աղմկում
ես գնացի քնելու իննին
առավոտյան
անջատելով լույսերը
լցնելով ծածկոցը
նրանց զվարճությամբ
նրանց երջանկությամբ
նրանց ճիչերով
նրանց թղթե գլխարկներով
նրանց մեքենաներով
նրանց կանանցով
նրանց սկսնակ հարբեցողներով…
առավոտյան
անջատելով լույսերը
լցնելով ծածկոցը
նրանց զվարճությամբ
նրանց երջանկությամբ
նրանց ճիչերով
նրանց թղթե գլխարկներով
նրանց մեքենաներով
նրանց կանանցով
նրանց սկսնակ հարբեցողներով…
Նոր տարվա նախօրեն
միշտ սարսափեցրել է ինձ
միշտ սարսափեցրել է ինձ
կյանքը տարիներից բան չի հասկանում
հիմա արդեն ազդանշանները դադարել են
և լույսերը և որոտը…
ամենն ավարտվեց
հինգ րոպեում…
միայն անձրևն եմ լսում
արմավենու տերևների վրա
և լույսերը և որոտը…
ամենն ավարտվեց
հինգ րոպեում…
միայն անձրևն եմ լսում
արմավենու տերևների վրա
մտածում եմ`
երբեք չեմ հասկանա մարդկանց
բայց էդ արդեն ապրել եմ
երբեք չեմ հասկանա մարդկանց
բայց էդ արդեն ապրել եմ
Комментариев нет:
Отправить комментарий