Տերևների ողբերգությունը

ես գիտակցեցի չորությունը և ծաղիկները մեռած էին
սենյակային բույսերը դեղին էին եգիպտացորենի պես
հեռացել էր կյանքիս կինը
ու դատարկ շշերը արյունոտ դիակների պես
շրջապատել էին ինձ իրենց անպետքությամբ
արևն ամեն դեպքում առաջվա պես լավն էր
բայց տանտիրուհուս երկտողն աղաղակում էր
պարտքիս մասին
ոչ պահանջկոտ դեղնածությամբ
ինչ էր պետք այդ պահին
հնաոճ մի լավ կատակերգու
հումորներով աբսուրդ ցավի մասին
ցավը աբսուրդ է
որովհետև գոյություն ունի, այդքան բան
ես զգուշորեն սափրվեցի հին ածելիով
մարդ, ով մի ժամանակ երիտասարդ է եղել ու
կոչվել է հանճար
բայց դա տերևների ողբերգությունն է
մեռած ծաղիկների
մեռած բույսերի
ու ես քայլեցի սև միջանցքով
որտեղ կանգնած էր տանտիկինը`
վերջնականապես անպատվելով
ու գրողի ծոցն ուղարկելով ինձ
թափահարելով իր ճարպոտ քրտնած թևերը,
ու բղավելով
բղավելով տան վարձի մասին
որովհետև կյանքը խաբել էր
երկուսիս էլ