Ուզում եմ գգվել , փարվել փեշերիդ ,
Որ ծաղկավոր ու կարճ են անխնա ,
Բայց խոնարհվելիս արցունքի մի շիթ
Ընկնում է , մեռնում ծնկներիդ վրա :
Բաց են ծնկներդ , իմ թանկ սիրելի ,
Արևն է այրել սիրուց հոգեթով ,
Ուր են փեշերդ այն երանելի ,
Որ համբուրվել են ծովերի շուրթով …
Քեզ համար ոչինչ , ոչինչ չեմ արել ,
Դրա համար եմ տառապում հիմա ,
Ու թարթիչներով հյուսում եմ անթել
Քո կարճ փեշերին հավերժի հինա … ՄԵՏԱՔՍԵ
Որ ծաղկավոր ու կարճ են անխնա ,
Բայց խոնարհվելիս արցունքի մի շիթ
Ընկնում է , մեռնում ծնկներիդ վրա :
Բաց են ծնկներդ , իմ թանկ սիրելի ,
Արևն է այրել սիրուց հոգեթով ,
Ուր են փեշերդ այն երանելի ,
Որ համբուրվել են ծովերի շուրթով …
Քեզ համար ոչինչ , ոչինչ չեմ արել ,
Դրա համար եմ տառապում հիմա ,
Ու թարթիչներով հյուսում եմ անթել
Քո կարճ փեշերին հավերժի հինա … ՄԵՏԱՔՍԵ
Комментариев нет:
Отправить комментарий