вторник, 27 июня 2023 г.
ԵՎ կար ժամանակ, որ իմ քաղաքի
Քնած մայթերով շրջում էինք մենք
ՈՒ չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ.
..
Իբրև լույս ու դող
Մատներդ ունեի ես իմ ձեռքի մեջ,
ԵՎ դու ունեիր
Կոպիցդ կախված արցունքը քո ջինջ:
ԵՎ չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ:
Հետո իմ ձեռքն էր
Քո ուսի վրա այրվելով տխրում,
Տառապում իբրև չարձակված մի ճիչ..
.
Ուսը, քո ուսն էր
Այրվող ձեռքիս տակ քնքշորեն փխրում
ՈՒ ծանրանում էր արցունքը քո ջինջ:
ԵՎ չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ:
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
-
Ես ամբողջ ճամփին միտք էի անում. Ի՞նչ պիտի ասեմ իմ մորը բարի, Ա՜խ , չէ՞ որ նրան՝ իմ հարազատին, Չեմ տեսել արդեն ես քանի տարի։ ...
-
Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի, Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսա... -
Հեռանայի, հեռանայի, Մոռանալով մոռանայի, Չհիշեի քեզ: Ծովն ընկնեի խելքիս ձեռից, Ակունքներից և ափերից Փախած գետի պես: Եվ ջրերում դառ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий