Կարոտել եմ Քո … Բա˜րևը … Այն բարևը, որ տվեցիր ինձ շ˜ատ վաղուց, Այն բարևը երկար ա˜- ով Այն բարևը, որ տվեցիր մեղմ ժպտալով: Կարոտել եմ Քո … ժպիտը … Այն ժպիտը, որ կար դեմքիդ դեռ շ˜ատ վաղուց, Այն ժպիտը, մեղմ ու քնքուշ… Այն ժպիտը, երբ ժպտում էիր աչուկներով: Կարոտել եմ… աչուկներդ … Աչուկներդ, որ թարթում էիր այդպես դեռ շ˜ատ վաղուց, Այդ փայլփլուն ու պսպղուն հրաշքները… Այն աչերը… երբ վառվում էին գանգուրներիդ միջից: Կարոտել եմ … գանգուրներդ… Գանգուրներդ, որ ես տեսա դեռ շ˜ատ վաղուց, Գանգուրներդ, որ խաղում էին մատներիս հետ… Գանգուրներդ, որ խուճուճներ էինք ասում ու ծիծաղում: Կարոտել եմ … Քո ծիծաղը… Այն ծիծաղը, որ լսեցի դեռ շ˜ատ վաղուց, Այն ծիծաղը, որ լսում էի քեզնից թաքուն, Այն ծիծաղը, որ թաքցնում էր քո թախիծը: Կարոտել եմ … անգամ Քո թախիծը… Այն թախիծը, որ կա քո մեջ դեռ շ˜ատ վաղուց, Այն թախիծը, որ տեսնում էին միայն իմ աչքերը… Այն թախիծը, որը այդքան ես ուզում էի տանել քեզնից: Կարոտել եմ … Կարոտել եմ … Կարոտել եմ … Կարոտել եմ ես
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
-
Ես ամբողջ ճամփին միտք էի անում. Ի՞նչ պիտի ասեմ իմ մորը բարի, Ա՜խ , չէ՞ որ նրան՝ իմ հարազատին, Չեմ տեսել արդեն ես քանի տարի։ ...
-
Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի, Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսա... -
Հեռանայի, հեռանայի, Մոռանալով մոռանայի, Չհիշեի քեզ: Ծովն ընկնեի խելքիս ձեռից, Ակունքներից և ափերից Փախած գետի պես: Եվ ջրերում դառ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий