Թափվում են այնքան արցունքներ անթիվ,
Մինչև դատարկվի թախիծդ լրիվ:
Արցունքներդ անթիվ ծովեր են դառնում,
Ու այդ ծովերից անձրևն է ծնվում:
Այսքանից հետո թե լեզու առնեին
Արցունքներն անխոս, մեզ ինչե՜ր կասեին,
Բայց նրանք միայն այտեր են թրջում,
Իրենց պարզությամբ՝ թախիծ մորմոքում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий