Տարիներն արագ, ամպերի նման, անցնում են անհետ,–
Մոխիր է հիմա իմ հոգում անուշ երազների տեղ.
Բոլոր հուշերը, բոլոր խոսքերը մարել են այնտեղ,
Եվ այն, ինչ քաղցր էր, մաքուր էր, երազ,– ննջել է հավետ։ 

 Երկար տարիներ իրարից բաժան, հեռու կողմերում, 
Դու ինձ մոռացած, ես քեզ հիշելով, կյանք էինք մաշում 
Դու ցնո՜րք, երա՜զ, անհաս թագուհի,– ես երկրի փոշում, 
Ես մեռա՜ծ, կորա՜ծ, մոլորվա՜ծ հավետ հեռավոր-հեռվում...