Մարել ես

Մարել ես արդեն, մեռել ես հավետ, 

Հեռավոր կյանքի երազների բոց,— 

Խավարն է գրկել հոգիս ալեկոծ, 

Եվ դեպի լույս ը չըկա արահետ...

Անդարձ օրերի ցնորական երգ, 

Դու վաղ ես լռել իմ ցաված հոգում.— 

Ես ինձ եմ թաղում և չեմ հեկեկում. —

Տանջանքի գիշե՜ր — և չըկա եզերք։

Իջել են մթին խոհերը վրաս, 

Սառն է հիմա իմ գիշերը անափ,— 

Էլ չկա ոչ մի լուսեղեն տագնապ, 

Եվ ոչ մի երազ, և ոչ մի երազ...