Անսահման խորունկ ուրախություն է
Սառը ուսերդ գրկել քամու տակ,
Քեզ համար, գիտեմ, նուրբ քնքշություն է,
Ինձ համար, սակայն, հիացում է դա:

Գիշերն առկայծող մոմերի նման
Տաք են աչքերը, և լսում եմ ես,-
Ինչպես է շարժվում հեքիաթը դաժան,
Բաժանման գիծը շնչում աստղի պես:

Օ, այդ առկայծող գիշերում խաղաղ
Նույնչափ գեղեցիկ կլինես նորից
Եվ հավատարիմ դրախտին խավար
Պայծառ աստղի պես կփայլես վերից:

Ես գիտեմ` սառն է քամին էլ հիմա,
Եվ այս աշունն էլ անկիրք է հավետ.
Մութ թիկնոցի մեջ չեն էլ իմանա,
Որ խրախճանք ես արել դու ինձ հետ:

Եվ գնում ենք մենք հեռուներն աշնան,
Լսում ենք հեռվում շեփորի ձայներ,
Եվ չափում ենք մենք գիշերվա ճամփան,
Եվ ելնում իմ ցուրտ բարձունքներն ի վեր:

Անցել է արդեն ժամը բերկրանքի,
Սակայն շուրթերս` արբեցած կրքով,
Տագնապների մեջ իմ հոգեվարքի
Դեռ համբուրում են շրթունքները քո:

Ալեքսանդր Բլոկ