среда, 9 мая 2012 г.

ԼՅՈՒՍԻՆ




Նրա ապրած տնակի մոտ
Ճանապարհն էր լռում,
Քչերն էին նրան ծանոթ
Քչերն էին սիրում:

Մանուշակ էր համեստ ու հեզ
Թփերի տակ թաքուն,
Եվ սիրուն էր այն աստղի պես,
Որ մենակ է ծագում:
Եվ մահացավ Լյուսին իմ հեզ,
Աստղ էր, ընկավ նա վայր…
Մարդ չիմացավ, բայց և այսպես
Փոխվեց աշխարհն արար…
Վիլյամ վոլդսվորդ

Комментариев нет:

 Քո նորականաչ գարուն հայացքում Այնքան Ծաղկոտ ես... Ու այնքա՜ն այնքան լույս արևոտ ես։ Ձյունաշերտ հոգուս դաշտերին իջած` Վաղորդյան մի բույլ գ...