Ես ամբողջ ճամփին միտք էի անում.
Ի՞նչ պիտի ասեմ իմ մորը բարի,
Ա՜խ , չէ՞ որ նրան՝ իմ հարազատին,
Չեմ տեսել արդեն ես քանի տարի։
Ի՞նչ պիտի ասեմ իմ մորը բարի,
Ա՜խ , չէ՞ որ նրան՝ իմ հարազատին,
Չեմ տեսել արդեն ես քանի տարի։
Ու մտերմության ինչպիսի՞ խոսքեր
Պիտի դուրս թռչեն իմ շրթունքներից։
Ի՞նչ պիտի ասեմ նրան, որ անքուն՝
Օրորոցիս մոտ օրորել է ինձ։
Պիտի դուրս թռչեն իմ շրթունքներից։
Ի՞նչ պիտի ասեմ նրան, որ անքուն՝
Օրորոցիս մոտ օրորել է ինձ։
Եվ քանի՜, քանի՜ հիասքանչ մտքեր
Իմ ուղեղի մեջ իրար փոխեցին։
Վայրկյանը արդեն տարի էր թվում,
Թեև արագ էր սլանում իմ ձին։
Իմ ուղեղի մեջ իրար փոխեցին։
Վայրկյանը արդեն տարի էր թվում,
Թեև արագ էր սլանում իմ ձին։
Ու ես ներս մտա։ Եվ հանկարծ դեմից
Ընդառաջ վազեց ինձ մայրս բարի,
Ես ոչինչ չասած՝ կախվեցի վզով,
Ինչպես պտուղը՝ հարազատ ծառից
Ընդառաջ վազեց ինձ մայրս բարի,
Ես ոչինչ չասած՝ կախվեցի վզով,
Ինչպես պտուղը՝ հարազատ ծառից
Շանդոր պետեֆի
Комментариев нет:
Отправить комментарий