Եվ ամեն անգամ քեզ հանդիպելիս,
Ես թեթևակի բարև եմ տալիս...
Ու անցորդներին այնպես է թվում,
Թե մենք հազիվ ենք իրար բարևում:
Չգիտեն նրանք և ի՞նչ իմանան,
Որ կանգ է առնում սիրտն իմ մի վայրկյան,
Որ ես քայլերս եմ մի պահ շփոթում,
Մոռանում աշխարհն, օդ փնտրում օդում...
...Բայց անցորդներին այնպես է թվում,
Թե մենք հազիվ ենք իրար բարևում:
Վահագն Դավթյան
Ես թեթևակի բարև եմ տալիս...
Ու անցորդներին այնպես է թվում,
Թե մենք հազիվ ենք իրար բարևում:
Չգիտեն նրանք և ի՞նչ իմանան,
Որ կանգ է առնում սիրտն իմ մի վայրկյան,
Որ ես քայլերս եմ մի պահ շփոթում,
Մոռանում աշխարհն, օդ փնտրում օդում...
...Բայց անցորդներին այնպես է թվում,
Թե մենք հազիվ ենք իրար բարևում:
Վահագն Դավթյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий