Այնպես մի անի, որ ես ուրանամ իմ սրբությունը,
Այնպես մի անի, որ սրտիս համար արդեն մեկ դառնա,
Թե ում ոտքի տակ դնի իր սերն ու իր քնքշությունը,
Եվ ում համբուրեն իմ շրթունքները՝ ծարավից արնած։
Իմ հավատն էիր...
________Բայց այսօր ցավի ամպերը խավար
Կարկուտ են տեղում ու թափում սիրո ծաղիկ ու թերթեր..
Դու գիտե՞ս արդյոք, թե ինչ ասել է կորցնել հավատ,
Եվ ինչ ասել է փշրել այն կուռքը, որ ինքդ ես կերտել։
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
Այնպես մի անի, որ սրտիս համար արդեն մեկ դառնա,
Թե ում ոտքի տակ դնի իր սերն ու իր քնքշությունը,
Եվ ում համբուրեն իմ շրթունքները՝ ծարավից արնած։
Իմ հավատն էիր...
________Բայց այսօր ցավի ամպերը խավար
Կարկուտ են տեղում ու թափում սիրո ծաղիկ ու թերթեր..
Դու գիտե՞ս արդյոք, թե ինչ ասել է կորցնել հավատ,
Եվ ինչ ասել է փշրել այն կուռքը, որ ինքդ ես կերտել։
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий